Weer terug in Nederland

We zijn inmiddels alweer 2 daagjes terug in het koude en regenachtige Nederland. Donderdag hadden wij een groot afscheidsfeest, die zowel de kinderen voor een deel en wij voor een deel geregeld hadden. Overdag werd er gedaan wat er gedaan moest worden. Het verven werd afgerond, activiteiten werden er met de kinderen gedaan. In de middag gingen we voetballen. Deze dag voelde ik me ook weer ziek, en besloot niet veel beneden te komen, wat bijna onmogelijk is als er veel kinderen dan ineens om je vragen. Als avond eten hadden we lekkere kip, met daaroverheen champignons en aardappelpuree. Dat was echt heerlijk, maar ik voelde me steeds zieker worden en ging om het kwartier even op bed liggen. Die avond besefte iedereen heel goed dat we de volgende ochtend weg moesten, en werd iedereen erg emotioneel. Wat kunnen die kinderen zich dan aan je gaan hechten na 2 weken. Dan merk je ook weer even waar je het voor doet. Na het eten hadden wij als Nederlanders een soort Bulgarian Got talent bedacht. De kinderen hadden een act voorbereid die ze in de avond gingen showen, en daaruit werd een winnaar getrokken. Geweldig om te zien waar die kinderen zich op voorbereid hadden. De ene ging weer een comedy act doen, de anderen gingen zingen, weer een ander een goocheltruck, en de ander weer dansen. Erg leuk om te zien. Later in de avond ging het even helemaal mis. Ik viel flauw, en kwam niet meer meteen bij. Gelukkig waren er meteen mensen bij die mij perfect hebben geholpen. Meteen werden ook alle kinderen uit de eetzaal gehaald, om ruimte te maken. Vrij snel daarna kreeg ik aanvallen wat nog niet helemaal duidelijk is wat het was. De ambulance broeders dachten meteen Epilepsie, en daar kreeg ik een spuit voor. Met spoed werd ik vervoerd naar het ziekenhuis waar ik verder onderzocht werd. Helaas moest ik een nacht blijven. De volgende ochtend werd ik vroeg wakker gemaakt voor nog wat controle's. Gelukkig was Evy bij mij in het ziekenhuis, en was ik dus niet alleen. Ik voelde me erg zwak, kon niet zelf uit bed komen. Maar de volgende ochtend moest ik vliegen, maar eigenlijk mocht ik nog niet gaan omdat ze niet meer onderzoeken wouden doen. Na te hebben beloofd dat ik rust zou houden en in Nederland het verder te laten onderzoeken mocht ik gaan. We hebben besloten dat ik niet meer terug zou gaan naar het weeshuis omdat ik al zo uitgeput was, zou een hectisch afscheid er niet beter aan doen. Dus wij besloten eerst naar Albena te gaan om even te slapen, en daarna naar het hotel te gaan voor onze laatste dagje. Ik heb daar de hele middag geslapen. En de volgende ochtend vlogen we weer terug wat gelukkig allemaal goed geregeld was. Ik kreeg een rolstoel op het vliegveld en werd met een speciale taxi naar het vliegtuig gebracht, en toen ik weer geland was ik Nederland stond er een rolstoel voor me klaar toen ik het vliegtuig uit ging. Nu 2 dagen later voel ik me nog steeds erg moe, en heb inmiddels een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Hier word nog even goed onderzocht wat het precies was. Nog even spannend dus. Gelukkig was de groep ontzettend lief voor me, en werd er goed voor me gezorgd.